මීනා

මෙ සාදයේ රගන රූ සද සේ දිලෙන්නේ
අමාවකේ දැනෙන ආල කතාවේ
අවරට පා තියන්න යන්න එපා සැදේවේ
මුලා වෙලා මන් ඔයාගේ රටාවේ

සැරසේ දෙවගන සේ මුතු පලසේ ලෙලෙනා
පැතුසේ රුව සිතුසේ හදමඩලේ දිලුනා
ඔය රූ මට සොදුරූ හුරු පුරුදුයි දැනුනා
හිටියා ඇටි නොකියා ලග ඉන්නකො මීණා

එන්නකො මැනික මන් බාරෙ හනික
කැන්දා යන්නම් මන්දාරෙ රැයේ
රට්ටු හිනස්සන තුට්ටුවෙ වචන
මා ගාව නෑ පින්තුරෙ අගේ
පෙරාපු රත්තරන් වගේ කතාව මේ
මන බන්දන හිත රන්දන පෙම නන් ලිය මීනා...

එ රත්තරන් රන් කද මගේ පැමිනිල්ල කියන්නම් මෙ හිතේ
ඔබ දැක්ක දා ඉදන් බන් ආලෙ කරන්නෙ මන්
සිහ විකල් වෙලා වගේ

අනෙ මන්දා හීනෙනුත් පෙනුනා
රැයේ උන්නු පාලුවත් මැකුනා
හදේ ගිනි බාගෙට නිවි අහ් මග දුර ආදරේ හිතුනා