දුහුල් සළුව

උතුරු සළුව නුඹට අකැප පුන්සඳ එලියේ
දුහුල් සළුව ගිමන නිවයි හති ලන ලමැදේ
ලයට යටින් හිත හඬනා දහස් වාරයේ
ගිණි අරගෙන ගිණි නිව්වේ නුඹද සොයුරියේ

අඟන බඹරු මත් වී එන අඳුරු මැදියමේ
විලක කඳුලු මල් පිපෙනවා හීන මන්දිරේ
අහස ගුගුරුවා වහිනා ගිණි කාශ්ටකේ
පාට පාට දේදුනු එලි සියොලඟ ඇවිලේ

සැදැහැ ගතින් කුමාරයෝ සළු පිළි වරලා
පසුකර යති රෙදි කඩ මළු නුඹ ලඟ තියලා
හිත අසරණ නෙත තනියම ඉකි බිඳ හඬනා
හඬ ඇසෙනා කිසිවෙකු නෑ දොරගුළු ඇරලා.