රත් වූ කොපුල්

රත් වූ කොපුල් දොවා කදුළක් ඇද වැටෙයි
ඝන කලුවරේ හොවා නුඹ ඈතක ඇදෙයි
මතකයම මා දවයි මේ හුස්මක් බරයි
හද මන්දිරේ පුරා නුඹ සක්මන් කරයි

මහ සාගරේ වගේ නුඹ ළග ආදරේ මගේ
කඩදාසියක් වගේ පොඩි කර විසි කරා වගේ
හැමදෑම මේ තොලේ මී විත ගෑවෙනා පැයේ
නුඹෙ ආදරේ මගේ දෙනුවන් තෙමනවා රැයේ ... //

මතකයි සුදු වෙරළේ උර තලයේ හොවා
පොළවේ කෝටුවකින් අකුරු ගැලපුවා
මහ මග දාල ගියත් මා එපා කියා
තාමත් ආදරෙයි නෙ මා

මහ සාගරේ..........

වශියක් වෙලා වගේ දෑතෙ එල්ලිලා
ඔහු ළග සිනාසුනේ මා දුකින් පෙලා
අන්සතු වෙලා ගියත් දුර ඉදන් බලා
ඉන්නම් මං හිනා වෙලා

රත් වූ කොපුල් .......

මහ සාගරේ වගේ ...........